Ιστορία του Ιππικού.
Ιστορία του Ιππικού.
Άριοι, κυρίως στις μάχες τους με τους Σκύθες. Μέσω των Σκυθών και των
επιδρομών τους στην Ελληνική χερσόνησο ο ίππος γίνεται γνωστός στην
Ελλάδα Οι ίπποι σκορπούν τέτοιο πανικό στους λαούς της Ελλαδικής
χερσονήσου, ώστε τους αποδίδονται υπερφυσικές ιδιότητες. Ίσως ο μύθος
των Κενταύρων να έχει εδώ την πηγή του, και οι παραστάσεις μαχών ανάμεσα σε πεζούς και Κενταύρους που βρίσκονται στις μετόπες αρχαίων ναών όπως ο Παρθενώνας, να αναπαριστάνουν τις μάχες των κατοίκων της Ελλαδικής Χερσονήσου με τους Σκύθες.
Στην ιστορική εποχή όλοι οι στρατοί με τη σειρά τους δημιουργούν
Ιππικό, το οποίο είναι κακώς συντεταγμένο, βαρύ και χρησιμοποιεί τον αργό
βηματισμό.
Στον Ελληνικό χώρο το Ιππικό συγκροτείται και αποτελεί μέρος
των στρατών μετά την μάχη των Πλαταιών το 479 π. Χ. Οι Θεσσαλοί είναι οι
πρώτοι απ' όλους τους Έλληνες που συγκροτούν σώματα Ιππικού.
Στον Στρατό της Σπάρτης υπάρχουν έξι Λόχοι Ιππικού με 100 άνδρες
ο κάθε Λόχος, που υπάγονται στις έξι Μοίρες Μάχης.
Οι Αθηναίοι διατηρούν ελάχιστο Ιππικό μέχρι τον Πελοποννησιακό
Πόλεμο (431-404 π. Χ.). Το σύνολο των Ιππέων τους είναι 100 άνδρες. Κατά
τη διάρκεια του πολέμου, ωστόσο, δημιουργούν σώμα Ιππικού, χωρισμένο σε
βαρύ και ελαφρό. Το βαρύ αποτελείται από 1000 Ιππείς (100 από κάθε μία από
τις δέκα φυλές), ενώ το ελαφρό από 200 έφιππους τοξότες. Το Αθηναϊκό Ιππικό
διοικείται από 10 Φυλάρχους (∆ιοικητές Ιλών) και από δύο Ιππάρχους.
Γενικά το Ελληνικό Ιππικό διαιρείται σε βαρύ και ελαφρό. Στο βαρύ οι
Ιππείς έχουν πανοπλία και οι ίπποι είναι θωρακισμένοι. Στο ελαφρό Ιππικό οι
άνδρες απλώς φέρουν τόξο. Καλύτερο Ιππικό στην Ελλάδα θεωρούνταν αυτό
των Θεσσαλών, το οποίο ήταν και το μόνο που δεν μαχόταν εν τετραγώνω
τάξει", αλλά κατά Ίλες που σχημάτιζαν τελικά ρόμβο, στις γωνίες του οποίου
τοποθετούνταν οι πιο ανδρείοι Ιππείς. Το Θεσσαλικό Ιππικό ήταν αυτό που
χρησιμοποίησε ο Επαμεινώνδας για να εφαρμόσει τις καινούργιες και
τολμηρές στρατηγικές θεωρίες του. Στη μάχη των Λεύκτρων (371 π. Χ.) δίνει στο
Ιππικό - σε συνδυασμό με το Πεζικό - επιθετικό ρόλο (μέχρι τότε ήταν
βοηθητικός ο ρόλος του), και με αυτό τον τρόπο τρέπει σε φυγή τον Στρατό
των Λακεδαιμονίων.
Οι Μακεδόνες διατηρούσαν άριστο Ιππικό και πριν από την περίοδο της
βασιλείας του Φιλίππου, του οποίου οι άνδρες στρατολογούνταν από τις
εύπορες οικογένειες του κράτους, και χωριζόταν σε βαρύ και ελαφρό. Είχαν
διαιρέσει τη Μακεδονία σε 15 ιππικές περιοχές, που η κάθε μία προσέφερε
μια Ίλη Βαρέος Ιππικού. Το ελαφρό Ιππικό, 8 Ίλες, στρατολογούνταν από
τους Θράκες και τους υπόλοιπους συμμάχους των Μακεδόνων. Αργότερα ο
Μέγας Αλέξανδρος δημιούργησε και το Ιππικό των ∆ιμάχων (άνδρες
μαχόμενοι ανάλογα με τις ανάγκες είτε πεζοί είτε έφιπποι, οι οποίοι
ακολουθούνταν από υπηρέτη που φρόντιζε τον ίππο). Οι Μακεδόνες
χρησιμοποιούσαν τον εμβολοειδή ή τριγωνικό σχηματισμό τον οποίο έμαθαν
από τους Θράκες. Την εποχή του Φιλίππου (ο οποίος υπήρξε μαθητής του
Επαμεινώνδα), αλλά ιδιαίτερα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, το Ιππικό χάνει το
βοηθητικό του ρόλο παίρνοντας θέση στρατηγική, και σιγά σιγά αποκτά την
ανεξαρτησία του ως Οπλο.
Οι Βυζαντινοί, οι οποίοι ακολούθησαν τον τρόπο στρατιωτικής
οργάνωσης των Ρωμαίων, διατηρούσαν πολυάριθμο Ιππικό που μαχόταν είτε
στα πλευρά της Φάλαγγας είτε στην ουρά της.
ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΣΤΡΑΤΟΥ
https://drive.google.com/open?id=14NoIJ5lmEKH2JrIoNCo92jZzMLKGfmhd
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου